Iets voor 9 staan we terug waar we vorig jaar geëindigd zijn. Omdat de bushalte école niet wordt aangedaan( wegens geen school) sta ik wel helemaal aan de andere kant van het dorp. + 1 km dus.
Vol goede moed vliegen we er in. De temperatuur is nog draaglijk en er staat een aangename wind. Voor Marsal is een mooi stuk door de velden waar je echt niemand tegen komt. Genieten!
Vanaf Marsal, langs Blanche Eglise en tot ver na Dieuze is het echter al asfalt wat de klok slaat. Dat valt toch wel tegen. Zeker omdat het kwik ondertussen toch al wel boven de 30 graden is geklommen.
In Dieuze is één van de vier kebab-zaken open en ik koop er een flesje gekoelde frisdrank dat ik rustig leeg drink in de ge airconditionde ruimte. We kunnen er weer tegen. Net voor Tarquimpol is er nog een mooi stukje natuur waar naast schaduw ook ooievaars en een joekel van een muskusrat te spotten valt. De laatste 2 kilometers zijn wel tanden bijten, maar om half vier en met 28 km op de teller kom ik bij de chambre dhote aan. Daar wacht toch wel een gevulde koelkast zeker.
De hitte was mede door de wind nog wel te doen, maar de pakweg 20km asfalt maakten dit toch een van de minst mooie etappes die ik tot nu toe gedaan heb. Ach, misschien was het gewoon de combinatie met het gebrek aan schaduw en de afstand... het is allemaal relatief he. Morgen wacht volgens mij nog een gelijkaardige etappe naar Gondrexange, maar daarna komen de vogezen toch wel dichtbij...
