Dag 7/7 Brin-sur-Seille naar Vic-sur-Seille

Vandaag is alweer de laatste wandeldag. Gisterennamiddag heb ik nog geprofiteerd van het noodgedwongen verblijf in Nancy om wat sightseeing te doen naar het place Stanislas en omgeving. Echt indrukwekkend. Verder ook wel wat gerust en heel goed geslapen, wat maakt dat ik wel zin heb in de laatste etappe ondanks het druilerige regenweer. 

Na het ontbijt probeer ik een bolt of een uber te regelen, maar ik word steeds afgewimpeld. 

Dan maar een officiële taxi aan het station. Die kost wel bijna zoveel als mijn hotelovernachting maar ik rijd wel mee in de meest luxueuze nieuwe bolide die ik ooit gezien heb. 

Om half tien zijn we vertrokken voor 21 kilometer naar Vic-sur-Seille. Na een klein uurtje houdt het op met miezeren. Het zijn voornamelijk weidse landschappen, al dan niet over asfalt. 

Normaal doe ik het nooit tijdens het wandelen, maar ik vind plots dat een sfeermuziekje hier op zijn plaats is dus ik steek mn oortjes in. Ik geniet van de weidse landschappen en het gevoel helemaal alleen te zijn. 

Na een 8 km gaan we terug het bos in. Ik steek mn muziek terug weg want in het bos wil ik de stilte en de bosgeluiden kunnen horen. 

Verschillende boswegen liggen er door de regen heel vettig en glibberig bij. Het is soms uitkijken, en de overgroeide smalle paadjes lijken meer op een carwash door de kletsnatte takken en hoog gras. 

Hoe dichter ik bij het dorp kom hoe meer wandelaars ik tegenkom. De vele tijdelijke fluo pijltjes verraden dat er iets georganiseerd is. 

Als ik arriveer aan mn logies is de kasteelheer (jaja !) bezig met een rondleiding in de tuin omwille van het natuur- en open tuinenfestival. 

Ik word door zijn vrouw binnen gelaten. Blijkbaar ben ik de enige gast. Het chateau Mesny en de kamer zijn indrukwekkend. Dat noem ik eindigen in stijl. 

Dag 6/7 Dommartin sous Amance naar Brin-sur-Seille

Gisteren dacht ik lang dat ik de enige gast ging zijn op de boerderij, tot er zich nog een Duits koppel mij vervoegde op het terrasje voor het gebouw. Vanmorgen in de eetkamer zaten we plots met 10 aan tafel! Blijkbaar waren er nog 2 gezinnen laat toegekomen. 

Na een gezellig ontbijt ben ik rond half negen terug op pad. De etappe is de kortste van de week. Normaal 14 km tot Bioncourt maar nu ik de bus ga nemen in Brin-sur-Seille is het maar 12 km. De bus komt om 13 uur, dat geeft me dus tijd genoeg. Eerste stop is Amance zelf, een klein dorpje op een heuvel. Het is een klim van zo'n 200 meter maar dat is dan ook het enige stijgwerk voor vandaag. Onderweg moet ik even halt houden voor een kudde koeien die de weg over moet.

De vriendelijke boer zegt me dat het vandaag goed wandelweer is, beetje minder warm. Ik beaam het volledig. 

Een beetje verder is een man mirabellen aan het oogsten in een fruitgaard. Hij roept of ik er wil hebben. Ik knik van ja, en ik mag een handvol nemen uit de hoop die hij in zijn t-shirt houdt. We maken nog een kort praatje over de Gr5, en ik vervolg mijn weg naar de kerk. Daar is een bankje met een fantastisch uitzicht waar ik even een pauze hou.

Daarna is het bergaf. Eerst nog asfalt, en dan grind. Brede veld- en boswegen. De bossen rond Brin-sur-Seille zijn blijkbaar populair bij mountainbikers, de meeste duidelijk lokale inwoners die een beetje aan beweging willen doen.

Een uur te vroeg kom ik in het dorp aan, maar er is een supermarktje en een restaurant/café dus ik dacht: dat uur krijg ik wel ingevuld. Maar nee hoor, zowel de winkel als jet café zijn gesloten wegens jaarlijkse vakantie. Ik zet me op een bankje op een pleintje, in de schaduw. Als het tijd is ga ik richting de bushalte en het is een opluchting dat er nog iemand anders staat te wachten. De bus precies op tijd, en de chauffeur zegt "c'est gratuit". Owkey dan !

Nu een namiddagje rust, hoewel ik het toch niet kan laten om naar het place Stanislas te wandelen voor wat sightseeing. Als je dan toch in Nancy bent...

Dag 5/7 Liverdun naar (Dommartin sous) Amance

De lange etappe van gisteren heeft  precies toch wel zijn effect gehad. Hoewel ik nergens echt last van heb heb ik toch wel het gevoel dat ik het rustig aan wil doen vandaag. Met zijn 25 km en 450 hm is de etappe van vandaag weliswaar een stuk korter maar nu ook weer geen kleintje.

Na het ontbijt spring ik nog even de carrefour express binnen voor wat drank.

Ik neem om 9 uur terug de trein naar Liverdun.

Tien minuutjes later heb ik het eerste wit-rode plakaatje al gevonden. Het eerste doel van vandaag is Custinne. De route ernaartoe loopt over brede boswegen. Net na Liverdun is het even stijgen maar daarna is het vrij vlak. Het is weer ontzettend rustig. 

Tegen de middag kom ik aan in Custinne. Ik had gedacht om hier iets van lunch te kunnen eten of kopen, maar de patisserie, de bar, de boulangerie en een restaurant die volgens google allemaal geopend zouden moeten zijn, zijn allemaal dicht ! Dan maar wat verder het dorp in, en de wel geopende bakker heeft een wachtrij tot buiten. Ik schuif mee aan en koop me een lekkere panini die netjes voor me warm gemaakt wordt. Achter de hoek is een heerlijk bankje in een bloemenperk volledig in de schaduw. Het is daar zo zalig dat ik er meer dan een half uur blijf zitten. 

Na Custinne is er een joekel van een klim uit het dorp in de volle middagzon.

Ik ben blij dat er eenmaal boven terug bos is. 

De laatste 8 km beginnen er toch serieus in te hakken. Zo'n 4 km van Amance neem ik een ander pad dat rechtstreeks naar het dorpje gaat waar mijn logies is, la ferme de Montheu. Het is..ehm.. speciaal. Ik wist al van andere mensen al dat er niets was, en ben dus voorzien van eten en drinken. 

Morgen gelukkig maar een korte etappen van 12 km naar Brin-sur-Seille waar ik dan hoop de bus terug naar Nancy te kunnen nemen wegens dat geannuleerd logement.

Dag 4, Montauville naar Liverdun

Vandaag is het dan zo ver, de langste etappe van de week, en ook ineens de langste wandeling die ik ooit met rugzak en wat hoogtemeters heb gedaan. 

Na een goeie nachtrust en een redelijk ontbijt sta ik iets voor acht te wachten op de parking. En ja hoor, stipt op tijd is mn taxi daar, dus om kwart over acht sta ik al in Montauville aan de start van het wandelpad. Het weer is stralend, maar toch is er nog die heerlijke ochtendkoelte. 

Ik heb er zin in !

We stijgen geleidelijk aan enkele kilometers. Na een tijdje opent het landschap zich met glooiende velden. Maar dan duiken we tussen 2 velden in een strookje van misschien 15 meter bos, waardoor je toch beschut loopt, en het heeft wel sfeer.

Na nog een paar kilometer wordt het bos groter en verdwijnen de velden voor even. Waar ik gisteren echt heel de dag niemand ben tegengekomen behalve 2 houthakkers, kom ik nu wel een paar andere wandelaars en mountainbikers tegen. Misschien zit de feestdag er voor iets tussen. Toch is het dikwijls genieten van de stilte in de bossen. Tegen de middag opent het landschap zich opnieuw en komen er meer velden. Het is ondertussen ook al redelijk heet aan het worden, en tegen ik in Rogėville ben snak ik naar een beschaduwde lunchplek. Ik heb er dan al een goeie 20 km op zitten. 

Ik geniet van de baguette met ingebakken kaas, spekjes en ui die ik nog bij de bakker had weten te scoren voor vertrek. 

Het is nu nog zo'n 13 km. De saaie open stukken tussen de velden, de bakkende zon, en het feit dat ik de vroege trein van kwart voor vijf wil halen, maken dat het toch meer een sportieve uitdaging wordt in de namiddag.

Op het einde word ik nog wel verrast door de schoonheid van Liverdun.

Toch nog een paar fotootjes, ėn op tijd voor de trein. Een welverdiend terrasje in Nancy heeft me echt gesmaakt. 

Dag 3, Pagny-sur-Moselle naar Montauville (Pont-a-Mousson)

Om 6 uur gaat de wekker, hittemaatregel weet je wel. Ik kijk uit het raam, en het regent ! Geen onweer, maar gezapige regen. Blijkbaar is het weer helemaal omgeslagen, en zal het heel de dag bewolkt blijven met vlagen van regen en max. 24 graden. Hierdoor moet ik me natuurlijk minder haasten, en neem mijn tijd om alles in te pakken en te ontbijten. 

Om iets over acht neem ik voor de laatste keer de trein vanuit Metz, en een kwartiertje later zijn we alweer aan het wandelen. Het miezert, zo van het soort moet ik een jas aan of niet. Resultaat, kletsnat na een half uur. Na het dorp gaat de route even door de wijnvelden. Dan duiken we het bos in.

Het is super stil in het bos, het donkere, mistige weer zorgt voor extra sfeer. De regen bederft die eerst nog wel, maar van zodra die ophoudt is het genieten.

Ik hou regelmatig even stil om te zien en vooral te horen of er geen wild in de buurt is, maar het blijft bij everzwijnsporen en ongeveer 15 miljoen naaktslakken. Het soms smalle paadje kronkelt zich door de bomen. Tegen de middag maken de bospaadjes plaats voor brede bos- en veldwegen. Niet zo charmant, maar loopt wel lekker.

Rond kwart voor 3 kom ik na 22 km en zo'n 600 hm in Montauville aan. Hier ga ik de bus nemen naar het hotel, 4 km verderop in Pont-a-Mousson. Die bus komt pas binnen 45 minuten dus ploffen we ons op het nog natte terras van de lokale bar/epicerie/tabac/lotto... voor een pintje.

Morgen staat de koninginne-etappe op het programma, nl. van Montauville naar Liverdun, een slordige 34 km. 

Morgen is het ook feestdag, en dan rijden de bussen niet blijkbaar. Omdat ik geen 38 km wil wandelen ga ik proberen een taxi te regelen terug naar Montauville morgenvroeg. 

Dag 2: Van Ars-sur-Moselle naar Pagny-sur-Moselle

Ook vandaag nog hitte-alarm, met temperaturen boven de 30 graden. 

Vandaag staat wel een van de zwaardere tochten van de week op het programma. 26 km naar Pagny-sur-Moselle, met meer dan 700 hoogtemeters. Normaal ging ik overnachten in Pont-a-Mousson, maar omdat de treinverbinding naar Metz even goed is heb ik besloten om een extra dagje in Metz te blijven en ook deze tocht met lichtere bepakking te doen. De dagen erna beloven immers iets koeler te worden.

De trein naar Ars-sur-Moselle vertrekt om 7u39, en is compleet leeg. Iets voor acht ben ik aan het wandelen, na nog wat gekoelde drank ingeslagen te hebben in de lokale krantenwinkel. Extra aanvulling op de 2 liter die al in mn rugzak zat. Het zal nodig zijn. 

De tocht loopt bijna de hele tijd door bos, wat natuurlijk een zegen is voor tegen de bakkende zon die al onmiddellijk op het appel is. De eerste kilometers lopen nog achter tuintjes maar ook die achterpaadjes zijn helemaal overgroeid en geven voldoende schaduw.

Het wordt met de minuut warmer. Na de eerste van de 3 keer de valleiwand op te lopen lijkt het of ik zo uit de douche kom. 

Hoewel het volgens het weerbericht 2 graden minder heet zou zijn, lijkt het vandaag veel erger.

Als ik het dorpje Gorze passeer koop ik iets dat ik al jaren niet gekocht heb: een ijslolly !

Als ik smiddags even stop om iets te eten krijg ik plots een tekstbericht dat de chambre d'hote waar ik zaterdag zou overnachten mijn reservatie annuleert. Da's een tegenvaller, want dat is in the middle of nowhere. Peinzend gesp ik terug mn rugzak aan en begin mn weg terug door het compleet verlaten bos.

Een gehuchtje verder is er een dorpsfontein met drinkbaar en heel fris water. Ik vul mn drinkbus volledig bij. 

Rond 15u kom ik in Pagny-sur-Moselle aan. Net op tijd voor de trein terug naar Metz . De teller op mn gps heeft een flinke 28 km aan. Daar zal de kleine afwijking van de bewegwijzering tov mijn track voor een stuk wel mee te maken hebben. 

Ik denk dat ik het rondje van 3km naar  het centrum van Metz vanavond maar eens over sla.

Dag 1: van Metz naar Ars-sur-Moselle

Eindelijk kunnen we vertrekken voor nog een weekje op de Gr5, weer een stukje verder richting Nice. Vandaag staat een makkelijke inloop-etappe op het programma van Metz, mn eindpunt van vorig jaar naar Ars-sur-Moselle, zo'n 17 km verder. Makkelijk omdat het niet zo lang is, weinig hoogtemeters telt en ook omdat ik straks met de trein terug naar Metz ga en dus geen volle rugzak moet meenemen. 

Wegens de verwachte hitte (het is hier ook code Oranje en daar wordt overal voor gewaarschuwd hier) begin ik er vroeg aan. Ontbijt in het hotel is vanaf 6 uur dus iets na 7 ben ik weg. 

Ik verwacht eigenlijk niet zo veel van de erappe omdat een groot deel over grondgebied Metz en door de dorpjes aan de overkant van de Moezel gaat. Toch wordt het een verbazend mooie wandeling. Aan de oevers in Metz kom ik veel groepjes lopers tegen met eenzelfde uniform, ik vermoed van een marine school of iets. De ene borst vooruit blakend va' de conditie, de andere hijgend en strompelend achteraan...

Plots is de weg versperd door een gesloten zomerbar/festival. Omdat ik maar 100 meter over het terrein moet en de weg erachter verder gaat, ga ik het half gesloten hek door. Aan de andere kant is er echter geen doorkomen aan en bovendien word ik al redelijk onvriendelijk terug gewezen door een bewakingsagent. Ik moet en zal de omleiding volgen. 

Aan de overkant van de Moezel volgt nog een mooi pad langs de oever, tusse' het groen. Ook hier plots "route barree", deviation. Werken deze keer. De vorige security guard nog indachtig volg ik de omleiding maar. 2 km "beige" ipv groen.

De rest van de weg gebruikt een hele reeks voetpadjes en smalle wegeltjes tusse' de verschillende dorpjes, sommigen helemaal overgroeid en daardoor lekker beschut tegen de zon die al in full force staat te bakken. 

Iets voor twaalf ben ik al aan het station. Door de omleidingen zijn het bijna 19 km geworden, met een kleine 300 hoogtemeters. Een heel geslaagde starter!

3d- video van de route : https://www.relive.cc/view/vQvxQ1PEn9O

GR5 Frankrijk 2024

Het is weer tijd voor een volgend hoofdstuk in het GR5-avontuur. 

Eind juni hebben Marleen en ik het Nederlandse stuk afgewerkt, zodat heel het stuk vanaf het begin in Hoek van Holland tot aan Zoersel nu gelopen is. 

Nu ga ik alleen verder waar ik vorig jaar gestopt ben, en dat was in het centrum van Metz, aan de Moezel.

Om kwart over acht sta ik op het perron in Schelle. Ik vind het altijd bijzonder om een buitenlandse reis te kunnen starten op een paar honderd meter van je deur. 

4 treinen en 1 bus zullen vandaag nodig zijn om deze namiddag in Metz aan te komen. 

De eerste 2 treinen zijn heel rustig. De trein Brussel Luxemburg zit daarentegen overvol en ik ben blij dat ik nog een plekje naast iemand kan bemachtigen. 

In tegenstelling tot een vliegtuig heeft niet iedereen op de trein dezelfde bestemming en tegen dat we in Libramont zijn is de trein al terug half leeg. Ik luister naar wat reismuziek terwijl ik geniet van het Ardeense landschap dat onder een stralende zon voorbij glijdt. 

In Luxemburg moet ik even overstappen op een bus omdat de trein naar Thionville niet rijdt wegens werken. Al gauw zijn we weer onderweg. Reizen is leuk op deze manier, ook al duurt het iets langer. 

Precies op tijd kom ik om kwart na drie in Metz aan. Tijd genoeg om in te checken, de stad een beetje te verkennen en een terrasje te doen. 

Morgen begint het echte werk. En het wordt warm, heeeel warm. Voor morgen voorspellen ze tot 36 graden. En dat geldt ook voor overmorgen, maar dan komt er onweer. Het plan is dus om zo vroeg mogelijk te vertrekken. Gelukkig serveert het hotel ontbijt vanaf 6 uur...