Life on an airplane

Vandaag doen we weer de moeder van alle vliegtuigreizen om weer thuis te geraken.
Niet minder dan 4 vluchten en meer dan 30 uur gaan we er voor nodig hebben.

Eigenlijk hou ik wel van heel het vlieg- en luchthavengebeuren, al zal ik er straks na een uur of 10 vliegen misschien al wel anders over denken.
Vliegtuigen en luchthavens zijn een fascinerende wereld, met eigen regels en eigenaardigheden.
We beginnen in Christchurch New Zealand. De eerste vlucht gaat naar Sydney. We vliegen immers met Qantas, dus moeten we wel ergens Australie aandoen. Het is maar een korte vlucht van een dikke 3 uur, en de grootte van het vliegtuig is dus navenant : een boeing 737. Wel een heel recent toestel, te merken aan de blauwe ledverlichting en het knappe touchscreen voor het Q-entertainmentsystem.
Een eerste vliegtuigmaaltijd, stirfried beef with rice sir?  ok.
De vlucht is net lang genoeg om een filmpje mee te pikken.
Uit de reeks nieuwe releases kies ik The descendants met George Clooney. Het lijkt wel moeilijk een prent te vinden waar hij niet in meespeelt.
Na 3 en half uur relatieve rust is het plots stressen. Door ferme tegenwind zijn we 20 minuten later. Onze connectietijd van een uur wordt zo wel heel kort. Op een drafje doen we gangways, halls en meer van die lange gangen waar ze in luchthavens een patent op hebben. Als we staan aan te schuiven bij de security is de volgende vlucht al aan het boarden. Als de bagage hier nog mee is dan eet ik straks mn schoen op.
De volgende vlucht: met een 747 naar Singapore. Normaal behoort vliegen met een jumbo jet indrukwekkend te zijn maar straks wacht een A380.
Wel aangenaam is zo'n 3 cm meer beenruimte, en da's voor mij een heel verschil.
Volgende maaltijd. Lamb italian style.

Aotearoa: goodbye!

Onze laatste nacht op Aotearoa’s bodem was fantastisch: geen pokkerdepokkerdepok meer, fantastisch bed en zalig appartementje. Tijdens breakfast TV genoten van koffietje met toast en yoghurt terwijl de zon hier uitbundig door de ramen binnen schijnt.

We gaan sebiet nog eventjes onder een stralende hemel het centrum van Christchurch bekijken (vooral dan even wandelen rond de Red Zone en de kracht van de natuur en aardbevingen en hun impact op ons leven aanschouwen) en starten dan onze terugweg naar huis. Blijkbaar zijn we hier net op tijd weg, want vanaf vanavond worden hier fameuze stortregens voorspeld (komen van Australië waar ze nu al duizenden mensen geëvacueerd hebben voor de overstromingen) en het zijn wel degelijk Serious Weather Alerts. Als je dat nieuws ziet, dan kunnen wij onszelf geweldige gelukzakken noemen want het weer is ons tijdens de hele reis heel gunstig geweest.

Rudy heeft vooral de posts op de blog gedaan, dat wil echter niet zeggen dat ik geen verhalen heb: integendeel. 100-en foto’s en een redelijk aantal filmpjes, vele indrukken en ervaringen ben ik rijker geworden tijdens de opgelopen 4 weken en daarmee is het nog niet gedaan. Dit is maar pas het begin: thuis zullen we die allemaal verder bekijken en verwerken en vertellen en we zullen hier zeker nog weken en maanden van nagenieten.

Voilà, we gaan hier afsluiten en onze terugreis (hopelijk geen al té turbulente) aanvatten. It was an awesome journey! Cheers mate!

The journey is complete

Iets meer dan 1000 km met de auto op het noordereiland. 2100 km met de camper op het Zuidereiland. We hebben letterlijk en figuurlijk een lange weg afgelegd.
En dan hebben we de kilometers te voet, per ferry, bus, watertaxi, zeekayak, roeiboot en helicopter nog niet meegerekend. De maori houden het simpeler. Zij noemen het allemaal gewoon een waka.
We hebben woeste bergketens gezien, vulkanische fenomenen,  azuurblauwe zeeën met gouden stranden, regenwouden, gletsjers, soms zelfs alles tegelijk.
We hebben wolken boven ons gezien, we hebben er door gelopen, we hebben ze zelfs onder ons gezien, maar bovenal zijn we in de wolken.
Iedere kilometer is nu een herinnering geworden van een avontuur dat we nooit meer zullen vergeten.
Nog zo'n 18000 km te gaan, en we zijn weer thuis...