Dag 8 Echternach - Wasserbillig

Het is al de laatste dag van mijn eerste GR5-tocht. Gisteren was echt een topper, maar ook vandaag belooft nog heel mooi te worden. Het is wel een flinke dobber: met zijn 28 km de langste van de hele week en er komen ook nog zo'n 800 hoogtemeters aan te pas. 

Eén zorg valt in ieder geval al weg. In Wasserbillig is er geen overnachtingsmogelijkheid dus had ik een overnachting geregeld in Oberbillig aan de overkant van de Moezel. Om daar te geraken moet je een veerpontje nemen. Door personeelsgebrek gold daar de laatste maanden echter een beperkte dienstregeling, tot 5 uur. Maar net vandaag wordt de normale uurregeling hernomen, dus de tijdsdruk valt in ieder geval weg. Dat is trouwens ook goed nieuws voor morgen als ik weer terug moet o mde trein te nemen. 

De tocht zelf is dus mooi en lang, en verandert naarmate ik dicht bij het einde kom. Het eerste deel is nog net zo betoverend mooi als gisteren, alleen veel rustiger, dan wordt het meer en meer open om ten slotte te eindigen tussen de wijngaarden aan de Moezel.

 Uiteindelijk ben ik toch al om half vijf aan het veer, maar de 28km laten zich toch overal wat voelen.

 Aan de overkant lonkt het terras. Dat heb ik wel verdiend na 169 km en zo'n 4700 hoogtemeters. 

Video-animatie

Dag 7 Beaufort - Echternach

De etappe van vandaag staat met stip aangeduid op mijn lijst. Het gebied rond Berdorf staat algemeen bekend als een fantastisch wandelgebied. 

Ik ben goed op tijd weg want ik hou er rekening mee dat er wel wat fotomomenten kunnen zijn vandaag. 

Het is nog lekker koel en rustig als ik aan de parking van het kasteel het pad in de vallei instap.

De prille zon verlicht de varens tussen de rotsen en het klaterende riviertje. Het duurt dan ook echt niet lang alvorens het fototoestel boven komt. Als er dan ook nog enkele mooie en bereikbare watervalletjes passeren, dan weten mensen die mij kennen dat er "even" halt gehouden wordt. 

Kort samengevat, de tocht heeft niet teleurgesteld. Het gebied is prachtig, al lijkt hier wandelen tijdens het verlengde weekend van de nationale feestdag eerder op Klein Vlaanderen ipv Klein Zwitserland. Maar dat nemen we er graag bij. 

Voor de rest laat ik graag de foto's spreken.

Het is duidelijk dat Echternach van een andere orde is op toeristisch vlak dan alle vorige dorpen. Voor één dag laten we het ons wel gevallen 😊

klik hier voor video-animatie

Dag 6 Diekirch - Beaufort

Dag 6 al! Vandaag gaat het richting Beaufort. De tocht is vergelijkbaar met die van gisteren, niet al te lang en niet al te zwaar, dus geen reden om me te haasten. 

Het heeft vannacht geregend, dus alles is wat afgekoeld. Nu is het echter heerlijk wandelweer,. Vol goesting stap ik de voetgangersbrug over de Sure over. Ik heb een veel mooiere en rustigere aanlooproute gevonden dan de drukke hoofdbaan van gisteren. Eenmaal op de Gr5 klimmen we al snel naar weer een beboste heuvelrug. En ook deze stelt niet teleur. Wat een fantastisch schouwspel. 

Het enige minpuntje is het constante lawaai van de bedrijvigheid in het dal. Vrachtwagens, bouwmachines, het staat in schril contrast met de natuurpracht. Gelukkig verdwijnt het als het pad naar rechts buigt. Plots zie ik een reetje wegspringen in het struikgewas. Ik ben op mn hoede nu en kijk goed rond. Een beetje verder na een bocht staat het er terug. We kijken mekaar even onbeweeglijk aan, maar zin in een selfie heeft het toch niet en het springt terug het bos in. 

De wandelgids omschrijft de wandeling als twee mooie bosstukken met daartussen een groot stuk rustige asfaltwegen, en dat klopt helemaal.

Tijdens het wandelen mijmeren mijn gedachten over wat ik zelf over de laatste vind en of het mijn verwachtingen inlost. Wat me vooral opvalt is hoe weinig wandelaars ik ben tegen gekomen. Ik had veel meer volk op de paden verwacht maar de meeste dagen ben ik amper 2 of 3 wandelaars tegen gekomen. Het draagt toch wel bij aan de beleving om zo helemaal alleen in de natuur te zijn. Mijn gedachten zijn echter nog niet koud of de ene na de andere wandelaar komt mij tegemoet. Daar zullen de talrijke wegwijzers Mullertaltrail ongetwijfeld voor iets tussen zitten. 

Ondanks mijn vele rustmomenten sta ik al voor drie uur aan de jeugdherberg van Beaufort. Tijd genoeg dus om het kasteel te bezoeken... 

klik hier voor 3D animatie

Dag 5 Vianden - Diekirch

De tocht van vandaag belooft met bijna 18 km en zo'n 400 hoogtemeters een "koud" kunstje te worden ( pdm tsss ) tegenover gisteren. Niet alleen qua hitte maar ook qua lengte en moeilijkheidsgraad is het eerder een overgangsetappe naar het gebied van "klein Zwitserland" rond Beaufort en Echternach, waar ik morgen naartoe trek.

Ik heb echt zin om het rustig aan te doen. Eerst rustig ontbijten, dan rugzak inpakken, en als ik dan rond 9u20 buiten kom begint het zowaar te druppelen. Ik trek mn regenhoes maar over mn rugzak maar voor de rest loop ik er maar gewoon in. Het blijken maar enkele druppels te zijn. De tocht is misschien wel minder spectaculair dan de afgelopen dagen maar ik geniet er toch met volle teugen van. 

Geregeld stop ik aan de vele bankjes om van het uitzicht te genieten en voor een knabbeltje. 

Halverwege is er een grote beboste heuvelrug die ik op moet. Eenmaal erboven blijkt het een heel mooi bos te zijn. Zo mooi dat ik zelfs mn fototoestel boven haal (alle foto's in de blog zijn genomen met mn telefoon, ik heb een full blown camera mee maar die zit dus gewoon al de hele week als balast in mn rugzak).

Iets na de middag kom ik aan camping Bleesbreck, een populaire overnachtingsplaats voor wandelaars die de route met de tent doen. Het bord "terras open" is te verleidelijk en ik laat het me smaken. 

De route buigt wat verder naar het zuiden richting Beaufort, maar mijn bestemming voor vandaag is Diekirch, zo'n 2 km van de route. 

Rond 3 uur arriveer ik aan mn hotel, dat echter pas om 4 uur blijkt open te gaan. Ik zet me dan maar op een bankje in het park aan de overkant. Tijd om een blog te schrijven....

videotrack

Dag 3 Ouren - Ubereisenbach

Vandaag is de eerste van twee voorspelde hittedagen, morgen nog heter dan vandaag. 

Ik ontbijt van zodra het kan in het hotel, en om 9 uur ben ik weg. Het is nog heerlijk koel.

De eerste uren zijn zalig. Absolute stilte door de beboste valleien, enkel het gezang van vogels...Het is echt een prachtig stuk natuur. 

Iets na de middag kom ik aan bij Dasburg pont. 

Daar is een benzinestation met uitgebreide shop , dus ik maak er dankbaar gebruik van om een koele sportdrank,een snack en - waarom niet - een ijsje te kopen .

Hierna volgt een stuk van 2 km langs de geote weg. Ik ben ongeveer halverwege als, ja hoor mijn mede gr5 wandelaarster weer opduikt. We begroeten elkaar hartelijk. Ze is bezig met water te vragen aan een huis, dus ik zeg "tot later" en ik zet mijn weg verder. 

Daarna volgt nog een hele pittige klim, mooi maar de hitte begint toch de overhand te nemen. Uiteindelijk komt ik bij Sabine's gastehaus. Groot is mijn vreugde als de eigenaar mij voorstelt om even in de tuin onder een grote boom te gaan zitten met een koud biertje. Een beter welkom kon ik mij niet inbeelden. 

Dag 4 Ubereisenbach - Vianden

Vandaag de warmste dag van het hitte-alarm, en dat net op de zwaarste dag, of toch die met de meeste hoogtemeters.

Bert van het gastehaus was zo goed van al om 7 uur ontbijt te serveren, dus iets na 8 ben ik op pad. (Sja, de gezellige babbel duurde wat 😊)

De start is nog (heel) koel, maar van zodra ik op de andere flank van de vallei ben wordt de barbecue aangezet. De tocht loopt naar Vianden, en onderweg moet zo'n 3 keer de vallei van de Our op en af geklommen worden, alles te samen goed voor zo'n 950 hoogtemeters. 

Ik heb mn voorzorgen genomen: 1 liter isotone drank met elektrolyten en 1,5 liter water. Toch vul ik een van mn drinkbussen nog eens bij op het kerkhof van Stolzembourg.

Het is puffen geblazen. Het lukt allemaal wel, maar genieten is het toch niet. Zeker vanaf s'middags is de fun er af. De weer-app geeft een gevoelstemperatuur van 42gr. 

Het is meer een uitdaging nu, een sportieve prestatie maar echt genieten van de omgeving is er toch niet meer bij. 

Gelukkig zijn de meeste stukken door het bos waar de schaduw toch nog veel mildert 

Iets na drie uur kom ik aan bij mn hotel in Vianden. Gelukkig voorspellen ze voor morgen zo'n 10 graden koeler. 

Ik neem mn tijd om een douche te nemen en in de koele bar van het hotel iets te drinken. Als ik daarna buiten kom word ik precies verwelkomd door een gigantische haardroger. Zoals verwacht kwam de grootste hitte pas in de late namiddag en de stenen gebouwen in de smalle straat van de oude stad weerkaatsen de hitte genadeloos.

trackvideo van vandaag

Dag 2: Burg Reuland - Ouren

Vandaag staat de kortste wandeling van de week op het programma, zo'n 11,5 km en 300 hoogtemeters.

Eerst vond ik het spijtig dat deze korte etappe al zo vroeg op de week valt, maar na mijn serieus opgesteven spieren gisterenavond en de 2 extreme hitte-dagen die voor morgen en overmorgen voorspeld zijn, vind ik het helemaal niet erg om er vandaag zachtjes aan in te komen. 

De tocht is vandaag overigens fantastisch mooi. Eerst in de ochtendzon de vallei uitklimmen, met een mooi uitzicht over Burg Reuland en de wijde omgeving. 

Daarna volgt een heel mooi stuk door donkere bossen, afgewisseld met mooie stukjes weiland. 

Op een bospad spot ik plots een eind lager langs het beekje onze Gr5-wandelaarster van gisteren terug. Ze is bezig haar tent op te breken. De goesting was dus tot hier. Ik roep een begroeting en zet mn weg verder. Ik neem echt mijn tijd om wat fotootjes te nemen en af en toe wat te rusten maar toch ben ik rond de middag al in Ouren. Ik lunch op een bankje in de schaduw aan de oever van de Our, een zalig momentje. Na de lunch check ik in bij hotel Dreilaenderblick (ja, het drielandenpunt is hier vlakbij). Vanaf morgen is het Luxemburg ! (Met overnachting in Duitsland)

Video van vandaag

Dag 1 Vielsalm - Burg Reuland

Vandaag eerste wandeldag. Ik heb er best wel lang naar uitgekeken. Het is al direct een stevige wandeling, zo'n 26 km. Niet moeilijk, met een kleine 500 hoogtemeters. 

Na een eerder middelmatig ontbijt in het hotel beginnen we er aan. 

We stijgen eerst uit de kom van Vielsalm (gauw nog wat lunch gescoord in de Carrefour), en dan volgen aantal mooie stukken bos, afgewisseld met veldwegen. 

In zo'n bos komen 2 dames met honden me tegemoet. Ze begroeten me met "oh hallo, loopt u ook de Gr5?!". Ik beaam, en ze vervolgen "Nou, er loopt iemand voor je !" Ik denk ..euh.. ja.. fijn.. "Maar jij loopt harder, dus je haaot ze wel in!" 

Ik kijk even om of mijn stofwolk al is gaan liggen. Ik bedank ze nog voor de info en vervolg mn weg. 

En jawel hoor, een uurtje later krijg ik een gedaante met grote rugzak in het vizier. Nog een kwartiertje later ben ik op gelijke hoogte. Het blijkt een Limburgse dame te zijn die een week geleden uit Genk vertrokken is. Ik vraag tot waar ze van plan is te gaan. "Ik hoop ergens tot in Frankrijk, Luxemburg voorbij, ik weet het nog niet precies". "En vandaag ?" Vraag ik. "Weet ik ook nog niet. Tot zolang ik zin heb". 

Owkey... Ik kijk naar haar imposante rugzak. Tja. Dat zijn dan de voordelen van met de tent te gaan. Ik ga light, en blijkbaar ook fast, want ik zeg goeiedag om toch maar mn eigen tempo te kunnen gaan. 

De tweede helft van de tocht bevat nogal veel asfalt. Spijtig, maar gelukkig is het weer ideaal. Zonnig, maar toch niet te heet. Dat belooft de komende dagen nog te veranderen...

Rond half vier kom ik in Burg Reuland aan. Ik heb een bed geboekt bij KUZ, een soort van gemeenschapscentrum voor bosklassen of zoiets. Via een sleutellocker waarvan ik de code had toegestuurd gekregen geraak ik binnen. Ik heb een mooie 6-persoonskamer helemaal voor mij alleen. In de koelkast staat een maaltijd die ik kan opwarmen en in de refter staat een koelkast vol bier...sja...schol

3D video van de tocht

GR5

Gr-routes hebben me altijd wel wat geïntrigeerd. Iedereen kent ze wel, die rood-witte merktekens die je overal wel lijkt tegen te komen. Waarheen gaan die, en zouden er veel mensen zijn die die echt volgen? 

Dan was er enkele jaren terug de fictie-reeks GR5 op tv. Dat heeft mijn interesse wel aangewakkerd, en toen ik 2 jaar geleden voor een fotoreis in de Franse Alpen was en daar ook de bekende tekens zag staan langs fantastische bergpaden, was mijn interesse uitgegroeid tot enthousiasme. 

Vorig jaar ben ik dan met mijn zot plan op de proppen gekomen om zelf die iconische Gr5 te beginnen wandelen. De GR, die van Hoek van Holland in Nederland helemaal tot in Nice aan de Middellandse zee loopt, en onderweg o.a de Ardennen, de Vogezen, de Jura en de Alpen over gaat. In totaal zo'n 2200 km en ontelbare hoogtemeters. 

Natuurlijk ga ik dat niet in 1 keer uitlopen. Het plan is om het stuk Vlaanderen met dag- en weekendwandelingen te doen, en de rest met meerdaagse tochten over jaren heen. 

Het Vlaamse stuk zijn Marleen en ik vorig jaar begonnen vanaf Bergen op Zoom en we zitten nu in Westmalle. Een grotere doorgaande tocht met bepakking dat ging dit jaar iets voor mij alleen zijn.

En zo komt het dus dat ik met mn rugzak momenteel op de trein zit voor een eerste 9-daagse staptocht door Luxemburg. Ik begin nog in België maar het grootste deel van de tocht zal door het Groot Hertogdom voeren, langs enkele iconische wandelpaden in wat ook wel Klein Zwitserland wordt genoemd.het pad loopt dikwijls zo dicht bij de Duitse grens dat ik zelfs 2 keer ga overnachten in Duitsland. 

Het is overigens ook de allereerste keer in mijn leven dat ik echt alleen op stap ga. Ik ben benieuwd hoe me dat gaat bevallen.

Groetjes,

Rudy

De volledige Gr5  (tot het meer van Geneve, de rest moet ik nog op de kaart zetten) kan je hier zien, alsook het traject dat ik tot nu toe gewandeld heb :

Gr5 Overzichtskaart