Dag 6 Diekirch - Beaufort

Dag 6 al! Vandaag gaat het richting Beaufort. De tocht is vergelijkbaar met die van gisteren, niet al te lang en niet al te zwaar, dus geen reden om me te haasten. 

Het heeft vannacht geregend, dus alles is wat afgekoeld. Nu is het echter heerlijk wandelweer,. Vol goesting stap ik de voetgangersbrug over de Sure over. Ik heb een veel mooiere en rustigere aanlooproute gevonden dan de drukke hoofdbaan van gisteren. Eenmaal op de Gr5 klimmen we al snel naar weer een beboste heuvelrug. En ook deze stelt niet teleur. Wat een fantastisch schouwspel. 

Het enige minpuntje is het constante lawaai van de bedrijvigheid in het dal. Vrachtwagens, bouwmachines, het staat in schril contrast met de natuurpracht. Gelukkig verdwijnt het als het pad naar rechts buigt. Plots zie ik een reetje wegspringen in het struikgewas. Ik ben op mn hoede nu en kijk goed rond. Een beetje verder na een bocht staat het er terug. We kijken mekaar even onbeweeglijk aan, maar zin in een selfie heeft het toch niet en het springt terug het bos in. 

De wandelgids omschrijft de wandeling als twee mooie bosstukken met daartussen een groot stuk rustige asfaltwegen, en dat klopt helemaal.

Tijdens het wandelen mijmeren mijn gedachten over wat ik zelf over de laatste vind en of het mijn verwachtingen inlost. Wat me vooral opvalt is hoe weinig wandelaars ik ben tegen gekomen. Ik had veel meer volk op de paden verwacht maar de meeste dagen ben ik amper 2 of 3 wandelaars tegen gekomen. Het draagt toch wel bij aan de beleving om zo helemaal alleen in de natuur te zijn. Mijn gedachten zijn echter nog niet koud of de ene na de andere wandelaar komt mij tegemoet. Daar zullen de talrijke wegwijzers Mullertaltrail ongetwijfeld voor iets tussen zitten. 

Ondanks mijn vele rustmomenten sta ik al voor drie uur aan de jeugdherberg van Beaufort. Tijd genoeg dus om het kasteel te bezoeken... 

klik hier voor 3D animatie