Dag 7/7 Brin-sur-Seille naar Vic-sur-Seille

Vandaag is alweer de laatste wandeldag. Gisterennamiddag heb ik nog geprofiteerd van het noodgedwongen verblijf in Nancy om wat sightseeing te doen naar het place Stanislas en omgeving. Echt indrukwekkend. Verder ook wel wat gerust en heel goed geslapen, wat maakt dat ik wel zin heb in de laatste etappe ondanks het druilerige regenweer. 

Na het ontbijt probeer ik een bolt of een uber te regelen, maar ik word steeds afgewimpeld. 

Dan maar een officiële taxi aan het station. Die kost wel bijna zoveel als mijn hotelovernachting maar ik rijd wel mee in de meest luxueuze nieuwe bolide die ik ooit gezien heb. 

Om half tien zijn we vertrokken voor 21 kilometer naar Vic-sur-Seille. Na een klein uurtje houdt het op met miezeren. Het zijn voornamelijk weidse landschappen, al dan niet over asfalt. 

Normaal doe ik het nooit tijdens het wandelen, maar ik vind plots dat een sfeermuziekje hier op zijn plaats is dus ik steek mn oortjes in. Ik geniet van de weidse landschappen en het gevoel helemaal alleen te zijn. 

Na een 8 km gaan we terug het bos in. Ik steek mn muziek terug weg want in het bos wil ik de stilte en de bosgeluiden kunnen horen. 

Verschillende boswegen liggen er door de regen heel vettig en glibberig bij. Het is soms uitkijken, en de overgroeide smalle paadjes lijken meer op een carwash door de kletsnatte takken en hoog gras. 

Hoe dichter ik bij het dorp kom hoe meer wandelaars ik tegenkom. De vele tijdelijke fluo pijltjes verraden dat er iets georganiseerd is. 

Als ik arriveer aan mn logies is de kasteelheer (jaja !) bezig met een rondleiding in de tuin omwille van het natuur- en open tuinenfestival. 

Ik word door zijn vrouw binnen gelaten. Blijkbaar ben ik de enige gast. Het chateau Mesny en de kamer zijn indrukwekkend. Dat noem ik eindigen in stijl.