Vol goede moed begin ik aan de volgende etappe: 23km en iets meer dan 400 hoogtemeters. Het eerste uur is zalig wandelen, al is het weer volledig asfalt. Vrij snel na de start volgt de bewegwijzering een ander traject dan de route op de kaart of mijn gps-track. Ik weet dat er wijzigingen zijn geweest om de drukke N4 autoweg te kunnen passeren dus ik volg de nieuw uitziende pijlen, en dat blijkt de juiste keuze.
De saaie asfaltbanen staan in stil contrast met het mooie landschap dat zich in de verte meer en meer aftekent.
Een eind voor Saint Quirin duiken we eindelijk het bos in. Dat scheelt niet alleen 10 graden in temperatuur maar is ook zo veel mooier. Ik ben er helemaal alleen. Spijtig genoeg geen wilde dieren gezien, die vinden het waarschijnlijk ook te warm. De laatste beklimming naar Abreschviller is de mooiste. Ook hier is het traject aangepast, maar goed aangegeven.
Iets na 12u kom ik aan bij het hotel.
Tot mijn grote ontsteltenis hangt er een papier dat het hotel gesloten is wegens vakantie. Ik heb echter al een reservatie sinds februari. Ik kijk eens binnen maar alles is stikdonker. Ik weet dat er maar één hotel in het dorp is, maar ik begin een beetje rond te kijken. Plots staat er een mevrouw buiten die mij roept. Blijkt dat ze mij al een tijdje probeert te bellen, dat ze alle emailadressen kwijt zijn en mij niet kon bereiken. Inderdaad moeilijk als ze voor het kenteken van België nog dat van Duitsland ervoor zet. Ik mag dus overnachten, maar er is geen service en geen ontbijt. Ik zou ze zo kunnen omhelzen. Een heel hotel voor mij alleen, en er is een koelkast op de kamer! Na een verkwikkende douche ga ik wat te eten halen bij de bakker. De thermometer bij de apotheek geeft 38° aan.
Dan zakt je moed toch tot 100m onder de grond als je bij 38°C vaststelt dat je hotel dicht is wegens vakantie! Hopelijk toch nog iets culinaire gevonden bij de bakker.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen