Dag 3 Stadtbredimus - Schengen (Perl)

Vandaag de laatste Moezeldag. Het is stralend weer en het belooft een warme dag te worden. Niet zo extreem als vorig jaar, toen ik bij 37 graden meer gezweet heb dan in onze sauna, maar toch neem ik voldoende drank mee. Ondanks een akkefietje bij het uitchecken (18€ voor 1 bier vond ik er wat over) ben ik toch al net voor 9 uur op wandel. 

Het eerste stuk naar Remich loopt onverwacht door een heerlijk stuk bos, met feeërieke vlonderpadjes langs een kronkelend beekje. Ik ben helemaal alleen en het is nog lekker koel. Puur genieten.

Vanaf Remich is het weer allemaal wijngaarden wat de klok slaat. De route is overigens net even lang als gisteren, 23 km en een kleine 800 hoogtemeters. 

Na Remich is er bijna nog uitsluitend asfalt.

 Hoewel er buiten een lokale wijnboer met zijn minitractor geen mens te bespeuren valt is het toch niet ideaal, zeker niet in de vlakke zon. We proberen het ons niet te veel aan te trekken. In een van de gehuchtjes zie ik een onopvallend lokaal café dat wonderwel geopend is. Ik laat me een fris colaatje op het beschaduwde terras welgevallen.

Rond half vier kom ik in Schengen aan. Een bekende naam in de Europese geschiedenis en het is er duidelijk aan te zien.

Ik slaap vanavond aan de overkant van de brug, en dat is Duitsland. En zo zal ik tijdens deze korte tocht toch weer in 3 landen overnacht hebben.