Avontuurlijk Paraguay

Na 2 dagen verplichte rust zijn we al wat meer in de plooi, en voelen ons sterk genoeg om terug op pad te gaan. Het is zondag en daarom is het voor de familie hier ook geen probleem om ons weer mee te nemen naar een volgende toeristische attractie, eentje die nog maar recentelijk als dusdanig wordt gepromoot : el Indio dormido (de slapende Indiaan). Recent is de attractie natuurlijk niet want het gaat over 3 bergen in het landschap die (met een flinke portie verbeelding) op een slapende indiaan lijken. In de middelste berg is een kloof die mits het nodige klauterwerk kan bereikt worden, en waar je vervolgens kunt in afdalen.
Hoe dichter we bij de bestemming komen hoe slechter de weg wordt. De eerste pakweg 10 km is de weg een brede kasseiweg waar een dun asfaltlaagje over gegoten is. Als ik zie aan welke snelheden over deze landwegen geraasd wordt, begrijp ik al beter waarom er op de hoofdwegen om de haverklap verkeersdrempels en soms hele verkeersheuvels zijn aangebracht. Het laatste stuk is onverhard, en de weg naar de parking is met een gewone auto nog amper te doen. Maar de parking is dan weer een perfect onderhouden vlak gazon, vreemd.
Een paar gidsen staan ons al op te wachten, dus we kunnen direct vertrekken. Het wordt al direct pittig. tijdens de klim naar boven. Geregeld hangen er touwen en trapladdertjes om wat te helpen.
Eens we de kloof bereiken is het helemaal oppassen. De hoogteverschillen zijn niet echt groot maar de kloof is zo smal dat direct zonlicht er nooit echt komt, en dus zijn alle stenen begroeid met mos. Dat geeft de kloof een heel mooi kleureffect, want hogerop zijn er wanden waar er wel zon komt en waar er bijna geen komt, en dus is er een schakering tussen fel groen en okergeel. Grijnzend laat ik m'n fototoestel z'n werk doen. Hier zijn we voor gekomen ...