Liefde is...alles delen in goede en in kwade dagen. Zo gezegd zijnde: de avond in onze laatste refugio kreeg ook ik keelpijn en stilaan begon ook de koorts zijn intrede te doen.
Vrijdag met de boottocht langs de schitterende Grey gletsjer kwam dus deels goed uit: gewoon zitten en genieten van een schouwspel van zon, ijs en water. Dat was echter zonder te beseffen welke windstorm we nadien gedurende 45 min zouden moesten doorstaan om van de aanlegsteiger te voet naar het hotel Grey te geraken. Eenmaal daar aangekomen, bleek onze transfer ons simpelweg "vergeten" te zijn, dus werd er in de haast nog vanalles geregeld om ons toch nog terug te brengen naar Puerto Natales. Afgepeigerd kwamen we terug aan bij "onze" Casa Lucy, die ons een fantastisch mooie en ruime kamer binnentroonde. Van alle logies die we tot nu toe hadden gehad, was dit wel echt het beste: fantastische ontvangst, zalig ontbijt, schitterende kamer, perfect gelegen in een gezellig stadje. Hadden we dit op voorhand geweten, we hadden hier een extra nacht geboekt.
Zaterdag 6u opstaan, want we moesten op tijd in het busstation zijn voor onze tocht terug naar Argentinië. Eerst een busreis naar El Calafate (incl. grensovergang). Toch wel bizar dat je eerst het kantoor hebt voor exit Chili, dan allen opnieuw de bus in moet om kleine 5 km verder weer allemaal uit te stappen en de migratie van Argentinië te passeren om binnen te komen. Als dat allemaal op zelfde plaats kan gebeuren, zou toch enorme tijdswinst zijn, niet? Soit, de formaliteiten brachten weinig problemen en stipt zoals voorzien kwamen we rond 14u aan in El Calafate. Ticketjes kopen voor bus richting El Chaltén en dan wachten tot afreis. Het was zalig mooi weer, dus zetten we ons ook buiten in het zonnetje, dat deed deugd. De busreis naar El Chaltén verliep ook weer supervlot en bij aankomst aan het dorpje, dat pas sinds 1985 bestaat, hield de bus halt bij de "wegpolitie". Het leek buiten koud en winderig, want paar hadden zelfs een bivakmuts aan. Naarmate er meer personen met een bivakmuts uit het kantoortje kwamen, we op hun vestje "investigaciones" konden lezen en er bovendien een grote hond meekwam, werd het al gauw duidelijk dat die bivakmutsen niet voor het klimaat waren. We werden "vereerd" met het bezoekje van 3 bivakkers en 1 hond die de bus van voor naar achter en terug doorliep. Alles was ok en we mochten verder rijden. Dit was toch eventjes een akelig gevoel, dat verwacht je niet op zo'n afgelegen plek, maar er zal waarschijnlijk toch wel een reden voor zijn. Hoewel we de hele dag zo goed als niets gedaan hadden, kwamen we heel vermoeid en nog steeds geveld door koorts aan bij ons logies, dat er weer heel goed uitzag. Gauw nog iets gaan eten en dan snel onder de wol.
Zondag 13/3.
We besluiten het spreekwoord "zondag, rustdag" deze keer eer aan te doen: uitslapen tot 8u, dan rustig ontbijten en zien hoe ziek we ons nog voelen om de dag verder in te delen.
Rudy blijkt door het ergste heen te zijn, maar ik heb deze ochtend nog koorts dus na het ontbijt trekken we terug de kamer in om nog te rusten. Na nog wat extra slaap besluiten we toch eventjes het dorpje te verkennen: het is immers prachtig zonnig weer, alleen heel veel wind, dus te mooi om heel dag binnen te blijven. Na wat middageten besluiten we een korte wandeling te maken naar de mirador de las Aguilas, blijkbaar helemaal niet moeilijk en met mooi uitzicht over de omgeving. Het was een goede keuze: de prachtige uitzichten, het stralende zonnetje en de wandeling doen ons enorm deugd. Langs de ene kant zagen we een dor landschap met een meer (Lago Viedma) en we draaien ons 180° en aanschouwen dan prachtige besneeuwde toppen van rond de 3000m hoogte, o.a. Cerro Torre. Het fototoestel moet weer duchtig werken en na de wandeling komen we zeer voldaan terug aan in ons logies.
Vanavond hebben we lekker gegeten in La Tapera, de bediening zeer vriendelijk en dus zeker een aanrader. Blijkbaar is dit een enorm gegeerd restaurant, want er was zelfs een "wachtkamer" voor gasten die niet onmiddellijk een tafeltje vrij hadden. Dat alleen al is een goed teken, zeker als je dan andere restaurants passeert waar er bijna geen enkel tafeltje bezet is. Een geslaagde afsluiter van een rustige zondag en hopelijk ook een afsluiter van de gezondheidsperikelen. Morgen zouden we toch graag de wandeling naar Laguna Torre doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten