Na ons supergeslaaagd verblijf hier op het drielandenpunt is het weer tijd om verder te trekken. Omdat de grenzen tussen de 3 landen allemaal gevormd worden door een brede rivier, en er geen brug is tussen Argentinië en Paraguay is de normale manier om naar Paraguay te geraken via Brazilië waar wel een brug is. Omdat de drommen toeristen die hier rondhangen allemaal van die weg gebruik maken betekent dat ook een keer extra aanschuiven aan de paspoortcontrole.
Marleen had echter ontdekt dat er wel een overzetdienst is tussen Argentinië en Paraguay. We hadden deze al gevonden op onze verkenningswandeling van 2 dagen geleden. Het is gewoon een ijzeren ponton waar een aantal autos opkunnen en dat voortgeduwd wordt door een boot. Onder het motto van eens niet de meute te volgen besluiten we van het er maar op te wagen. We nemen eerst een taxi naar de waterrand. Een kleine kabine doet dienst als douane en grenscontrole. Van aanschuiven hier geen sprake. Deze dienst wordt nauwelijks door toeristen gebruikt. De douanier zijn stempel staat zelfs nog op de verkeerde maand. De overtocht gaat heel vlot al moeten we wel onze regenjas bovenhalen omdat het even begint te regenen en op het ponton kan je nergens schuilen. Er staan een stuk of 5 auto's op maar wij zijn de enige voetpassagiers. Aan de overkant hetzelfde tafereel. Een weg met een douanekantoor, een winkel en een soort werfkeet die dienst doet als grenscontrole. De zoveelste stempel in ons paspoort en we staan weer in Paraguay.
Gelukkig staat er ook een taxi die ons naar de busterminal van Ciudad del Este kan brengen want hier staan we redelijk in the middle of nowhere. Van daaruit wacht een busreis van minstens vijf uur naar de Paraguayaanse hoofdstad. We moeten eerst nog een ticketje hebben. Er zijn verschillende maatschappijen die de trip maken en die ons allemaal als klant willen. Ze zijn gelukkig niet al te opdringerig en na wat rondshoppen vinden we er een met een extra comfortbus die snel vertrekt.
Comfortabel is ze zeker, maar snel niet echt. Over de 350 km doen we meer dan 7 uur ! Dat is gedeeltelijk te wijten aan de staat van de Paraguayaanse wegen, de vele stops waar dan ook nog eens hopen venters de bus op komen om hun waren te verkopen en op het einde ook het spitsuur van Asuncion. Dat laatste doen we nog eens helemaal over met taxi om naar ons hotel te gaan. 10 uur roadtrip met een veerpont, 3 taxis en 7 uur bus... dat verdient een afhaalpizza. Morgen is het PATAGONIA TIME !!! Opstaan om half 4...
Marleen had echter ontdekt dat er wel een overzetdienst is tussen Argentinië en Paraguay. We hadden deze al gevonden op onze verkenningswandeling van 2 dagen geleden. Het is gewoon een ijzeren ponton waar een aantal autos opkunnen en dat voortgeduwd wordt door een boot. Onder het motto van eens niet de meute te volgen besluiten we van het er maar op te wagen. We nemen eerst een taxi naar de waterrand. Een kleine kabine doet dienst als douane en grenscontrole. Van aanschuiven hier geen sprake. Deze dienst wordt nauwelijks door toeristen gebruikt. De douanier zijn stempel staat zelfs nog op de verkeerde maand. De overtocht gaat heel vlot al moeten we wel onze regenjas bovenhalen omdat het even begint te regenen en op het ponton kan je nergens schuilen. Er staan een stuk of 5 auto's op maar wij zijn de enige voetpassagiers. Aan de overkant hetzelfde tafereel. Een weg met een douanekantoor, een winkel en een soort werfkeet die dienst doet als grenscontrole. De zoveelste stempel in ons paspoort en we staan weer in Paraguay.
Gelukkig staat er ook een taxi die ons naar de busterminal van Ciudad del Este kan brengen want hier staan we redelijk in the middle of nowhere. Van daaruit wacht een busreis van minstens vijf uur naar de Paraguayaanse hoofdstad. We moeten eerst nog een ticketje hebben. Er zijn verschillende maatschappijen die de trip maken en die ons allemaal als klant willen. Ze zijn gelukkig niet al te opdringerig en na wat rondshoppen vinden we er een met een extra comfortbus die snel vertrekt.
Comfortabel is ze zeker, maar snel niet echt. Over de 350 km doen we meer dan 7 uur ! Dat is gedeeltelijk te wijten aan de staat van de Paraguayaanse wegen, de vele stops waar dan ook nog eens hopen venters de bus op komen om hun waren te verkopen en op het einde ook het spitsuur van Asuncion. Dat laatste doen we nog eens helemaal over met taxi om naar ons hotel te gaan. 10 uur roadtrip met een veerpont, 3 taxis en 7 uur bus... dat verdient een afhaalpizza. Morgen is het PATAGONIA TIME !!! Opstaan om half 4...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten