Een duivels geslaagde dag

Na een weer vrij korte nacht in Puerto Iguazu gaan we voor het eerst op onze reis "uitgebreid" ontbijten aan het buffet van 4* hotel. Uitgebreid is het effectief, met lekker vers fruit en een resem aan zoete lekkernijen. We slaan de nodige energie in om er de hele dag tegen te kunnen, want het belooft een zeer actieve dag te worden.
Rond 8u nemen we de bus naar de Cataratas en na kleine 30 min staan we aan de ingang van het park.
We hebben geopteerd om de Argentijnse kant te bezoeken, blijkbaar wel de meest bezochte maar ook wel de mooiste en meest afwisselende zichten. In het park kiezen we direct voor de grootste attractie: La Garganta del diablo. Dit ligt het verste in het park en willen we liefst bezoeken met zo weinig mogelijk toeristen. Daarvoor nemen we 2 treintjes: het 1ste heeft amper medereizigers, dus we zijn enthousiast, maar aangekomen aan het 2de station is dat enthousiasme al heel pak minder. Pretparkachtige rijen wachtenden hadden blijkbaar hetzelfde idee. Dus schuiven we maar aan. Tot onze verbazing kunnen we nog mee met het eerstvolgende treintje, dat weliswaar volledig volgepropt is. We zitten met 4 op 1 bankje en een snelle rekensom geeft aan dat het treintje in 1 keer zomaar eventjes 320 personen vervoert, evenveel als onze airbus naar Buenos Aires.
Daarna is het een kleine km wandelen over ijzeren loopbruggen naar het spektakel en naarmate we dichter komen, zitten er meer en meer regendruppels in de lucht. We trekken onze regenjas aan en lopen dan op het platform waar die grote meute toeristen allen een selfie of foto willen hebben met de watervallen. Niet gemakkelijk in die drukte en vooral niet als er af en toe een grote geut water de bezoekers op een verfrissing trakteert. Een nachtmerrie voor fotografen en fototoestellen, maar Rudy heeft al een geluk een waterdicht toestel en da's echt wel nodig.
De Garganta is impressionant: massa's kolkend water dat met een grote kracht de dieperik induiken, onduidelijk waar naartoe. Wat een natuurfenomeen, zeker als je het lawaai hoort dat hiermee gepaard gaat.
Aangezien de volgende trein ondertussen aangekomen is, wordt het wat druk op het platform en keren we terug naar het treintje.
Volgende activiteit: wandeling van Circuito Inferior, zodat we de watervallen van onderaan kunnen bewonderen. Een klein uurtje wandelen we over goed aangelegde paden en passeren uitkijkpunten over een groot aantal watervallen, het Isla San Martín en de Garganta.  We worden ook getrakteerd op wildlife dat zich duchtig laat fotograferen: de uraca (en niet al te schuchtere vogel) en een grote hoop coati's.
Onze dag is al geslaagd, maar is nog maar halverwege. We wandelen terug naar de ingang van het park via Sendero Verde en vatten dan de wandeling over de Sendero Macuco aan: naar een waterval met een natuurlijke zwemvijver langs een mooi tropisch groen pad. Het is duidelijk dat dit enkel voor de echte wandelaars is want we komen nog amper andere toeristen tegen. Moe maar zeker voldaan keren we terug naar de uitgang, passeren nog even het bezoekerscentrum en nemen dan de bus terug naar de stad.
Na een verkwikkende douche vinden we dat het hoog tijd is dat we onszelf eens goed trakteren: we hebben het verdiend! Jammer genoeg slikken we de laatste antibiotica, dus een lekker glaasje Argentijnse wijn moet nog eventjes wachten, maar de lomo de bife en de surubí die we in het restaurant over ons hotel besteld hebben, geven de dag ook nog eens een culinair hoogtepunt.
Dit was vandaag genieten pur sang!